Las Vegas. Dus!!!

om naar Bryce te rijden zijn we naar het noorden gereden. Om via Zion National Park naar Las Vegas te komen nemen we nu diezelfde weg terug. In 2 dagen tijd is het landschap veranderd. WoW ! Alle blaadjes aan de bomen zijn plotseling okergeel! Geweldig mooi. En rood en roze. Muziek: Crosby Stills Nash & Young, Deja Vue. Fijnigheid. Later ook prettigheid met George Michael met Songs of the last century. Ans durft zijn stem te vergelijken met Gerard Joling! Lekker dan. Dat krijg ik niet meer uit mijn systeem. Dan  verschijnt het gebergte van Zion National Park en pest Ans mij weer met dreigende vallende rotsen, maar dat vergeef ik haar allemaal als we datzelfde wonderschone gebergte in en doorrijden. Weer de roodbruine bergen. Maar nu ook met veel naald en loofbomen. Het is een prachtige en prettige ervaring daar hoog kronkelend.  Dit keer is zelfs het asfalt in dezelfde kleur.                                            Ans rijdt - gelukkig en heeeeel goed - al haarspeldbochtend langzaam naar beneden en we realiseren ons dat we sinds we een week geleden vlak voorbij Sedona de hoogte in zijn gegaan en nu pas via Zion weer naar beneden komen.                                       Vrijwel onmiddellijk na het verlaten van het park verandert de omgeving in een woestijnachtige. Droog, zand, stekels, de Fahrenheitgraden schieten omhoog en Ans wordt steeds nerveuzer nu we de 'Grote Stad' naderen.                                                       En na zo'n tweeënhalf uur rijden zien we in de verte in een enorme dikke smogmist Las Vegas.                                 

Nou zeg! DAS EFFE ANDERE KOEK!                                                                             Als we de STRIP oprijden die aanvankelijk eigenlijk n beetje tegenvalt vanwege bouwputten rondom , zien we als eerste aan onze rechterkant een zo te zien net nieuw opgeleverde tower. Hij is hoog, hij glimt als n waanzinnige, hij is helemaal goud en hij heet TRUMP! Hij is om je dood te schamen. (maar stiekem vermoed ik ook goede architectuur).                                                                                                                         Verder de strip op begint de ons vaak vertelde gekte vorm aan te nemen. Ohohohohohohoh! Waar zijn we nu in terecht gekomen? Het is bijna net zo schokkend als de eerste confrontatie met de Grand Canyon. Alles zo op elkaar gepropt en over de top. Ohohohohhohoh! Een pretpark voor volwassenen. Is dit leuk? Of gek? Of te gek? Inchecken in het hotel en ja: het eerste wat je ziet zijn de gokapparaten. Verbijsterend. Het meisje bij 'the  ReGistration' ziet aan de paspoorten waar we vandaan komen en beledigt ons bijna door te zeggen dat ze gehoord heeft dat Amsterdam ook een 24/7 entertainment-city zou zijn. Ach ja, weet zij veel.                                                         We komen na n minuut of tien door het hotel lopen bij de kamer aan en ons uitzicht is zoals ik al eerder berichtte New York, the Statue of Liberty.