Page/Lake Powell

15 oktober 2017 - Page, Arizona, Verenigde Staten

als je vanuit Grand Canyon richting Page rijdt volg je nog n heel eind de route 64 door dat enorme bos met eindeloos pijnbomen. Nu weten we dat we door het Kaibab National Forest rijden en dat de bomen van het dennensoort zijn en Ponderosa heten.          Totaal onverwacht en daarom ook in het geheel niet op ons qui-vive , zitten er links van ons 'gaten' in de bebossing en zo doemt plotseling die Grand Canyon weer op. We schrikken ons allebei de blubber  (om die ouderwetse uitdrukking maar weer eens te gebruiken) en onmiddellijk realiseer ik me dat ik verre van mijn hoogtevrees af ben. Toch stoppen we bij de allerlaatste mogelijkheid om als toetje te kijken bij Desert View, hoe toepasselijk de naam. Ans loopt weer onverschrokken naar het uiterste randje en met heel veel pijn en moeite weet ik me aan een laagliggende rots vast te klampen waarop ik durf te zitten en we vragen een 'toevallige voorbijganger' een foto te maken. Op de foto zie je dat Ans een beschermende arm om mij heen heeft geslagen. 

We rijden verder richting Page. Ik probeer als n bezetene het landschap bij te houden en vast te leggen op onze beider mobiele telefoons maar het is bijna niet te doen. Met iedere bocht verandert het landschap en alles is adembenemend. Zo'n fijne uitdrukking  toch in dat vette Amerikaans: it takes your breath away! en natuurlijk weer veel Beatles uit de boxjes en inmiddels ook af en toe Frank Sinatra.  Old Blue Eyes Swingt door de auto precies op het moment dat we weer een reuze haarspeldbocht naderen en toch weer in de diepte van die Canyon staren! Het houdt niet op. Ik heb de IPhone op video staan, het orkest van Frank zwelt aan en we rijden door een gigantische kloof van twee rotsen. Alles perfect getimed!!! Yeah! En er rijdt ons ook nog zo'n fijne grote glimmende truck tegemoet. Perfect!!!                                                                          Ware het niet dat ik het knopje van de video niet heb ingedrukt.  Veel gevloekt.                    

We rijden Page binnen, hebben besloten dat we om financiële reden (want man man man het is hier duur. Hadden Hans en Marija ook gezegd) even binnengaan bij McDo en dan inchecken in hotel. Tis niet zo gezellig het hotel. Maarrrrrrr hier zijn wel veel bezienswaardigheden en aangezien we morgen een vol programma hebben besluiten we meteen naar de Horseshoe Bend te gaan zodat we die ook af kunnen vinken.             Samen met een op zijn zondags uitgedoste werkelijk HORDE Japanners begeven we ons naar een vriendelijk aandoend glooiend pad omhoog. Er wordt geadviseerd goede schoenen te dragen en water mee te nemen. Onze schoenen zijn moah en zo ook het water. Boven aan de glooiing gekomen denken en hoopten we het grootste gedeelte te hebben afgelegd. Maar neeeeeee driewerf neeeeeee. Het zandpad loop tergend langzaam naar beneden en heel ver weg, aan het eind zien we vele mensen aan een rand staan. Daar naar toe. Natuurlijk besef je dat je straks die hele KLO...... weg terug moet, bovendien zeg ik tegen Ans: ik hoop dat als we daar eenmaal zijn dat ik naar beneden durf te kijken.                                                                                                                                                                 

Ans is een held. Zij loopt naar die rand! GAdverdamme eng! IK sta letterlijk te trillen op mijn benen. En ik zal het eerlijk zeggen: ik moet bijna janken. Ik zie mensen werkelijk afschuwelijk gevaarlijk poseren. Brrrrrrrrrrrrr. Ans komt volkomen relaxt teruglopen en we hervatten de weg terug omhoog......... Oeioeioeioeioeioeioeioei!                           Da's toch netjes uitgerukt nietwaar?

Aangezien het restaurant beneden rete ongezelligheid uitstraalt zitten wij nu op de hotelkamer  n hapje te doen en wijn natuurlijk! Joehoe

Foto’s

4 Reacties

  1. Hansvos:
    16 oktober 2017
    Fijne verslagen. Ik vind jullie een dapper duo, dat keihard vakantie viert. Gezelligheid in de dorpjes, 'savonds, tja, hmmmm. .t Is Callantsoog niet. En hop, weer verderop. Zoen.
  2. Dick M.:
    16 oktober 2017
    spanning, sensatie, mooi, mooi en de complimenten voor deze meiden en het verslag.
  3. Bep koppers:
    16 oktober 2017
    Ik kijk er elke dag naar uit om jullie verslag te lezen .
    Het is makkelijk te volgen waar jullie zitten.
    Beankt daar voor.
    Blijven genieten !!!!!!!!!!!
  4. Caroline en Ronald:
    16 oktober 2017
    Het is net of we een spannend boek lezen van Geert Mak! Fantastisch hoe jullie avonturen beleven en beschrijven. Het is verslavend om jullie te “volgen”.
    Liefs vanuit het rustige Paphos, Cyprus!