Bryce

bij iedere Lodge, hotel, motel is er een wafelmaker te vinden. Inmiddels zijn wij nogal bedreven in het maken van het product en zouden heel graag zo'n apparaatje mee naar huis willen nemen. Of bestellen. Alleen, zo verzekerde een van de ontbijttafeldames ons - zal het lastig worden de juiste 'batter' te krijgen (beslag). Kan me niet voorstellen daar moet iets op te vinden zijn. Ter illustratie hebben wij het aardig gevonden een begeleidend filmpje te maken en wel: the making of. Te vinden in een later te sturen video. (Dat ik iets te lang de 'batterknop' ingedrukt blijf houden is een 'beginnersacteurfoutje').    

Bij het opstaan vragen wij iedere ochtend aan elkaar hoe de nacht is geweest. Als een langer getrouwd stel. Die slapen dan inmiddels ook in aparte bedden. Het is opvallend hoeveel we dromen. En die dromen delen we zo uitgebreid mogelijk. Die dromen delen we echter niet met jullie -weliswaar trouwe - lezers. Gaat je niets aan.               Maar zo weet je n beetje hoe de vroege ochtend er uit ziet. Want vroeg is ie. We slapen vroeg en ontwaken vroeg: uur of kwart over 9 er in en uur of 7 wakker ! Wij snappen het ook niet.

Op weg naar Bryce Canyon. We gaan van Arizona over naar Utahhhhhhh. En daar is hoe afgezaagd het ook klinken moge het verbijsterend veranderende landschap weer. Links prairie rechts de rode rotsformaties en weer bij iedere bocht anders en andersom. Ans zit relaxt aan het stuur en er gaan veel 'vakantiegelukjes' doorheen. ( opzoeken in Wikipedia) . Wij volgen The long en winding road en zo af en toe voel je je de enige op de wereld, nou ja , de enige twee dan. Soms zien we n paar huizen bij elkaar. Met n stuk of 15 heb je het wel gehad. Wat doen die mensen hier in godsnaam waar doen ze de boodschappen om maar iets te noemen. De SRV-man? Zouden ze WiFi hebben? n Auto of twee altijd zichtbaar. Bizar.

( ik STA dit allemaal te schrijven omdat er buiten op ons zogenaamde balkonnetje geen WiFi is. Was al n eind op weg met het verhaal en toen alles foetsie! Potverdriedubbeltjenogantoe!!! Ik moet netjes praten van Ans omdat Sam ook meeleest, maar Sam, ik zeg liever: kut!)                                                                           

Anyway. Ondanks het feit dat ik mijn rug begin te voelen nog even verder verhalen over de muzakjes die ons onderweg begeleiden in de vorm van Etta James, Beatles (what else is new?) Ibrahim Malouf - zeer byzonder tussen de rotsen - en met Anouk Bryce Canyon binnenrijden heeft ook wel wat.                                                                 

Er moet gezegd: wat fantastisch dat al deze bezienswaardigheden niet tot een kermisattractie zijn geschapen (Sam ik wilde zeggen: verneukt, maar dat mag niet van Ans) punt extra. Zo ook wil ik noemen hoe absoluut RAAR ik het vind dat in het land waar je overal voor wordt gewaarschuwd en bang gemaakt met Caution voor en Caution na en vul het allemaal maar in , op de gevaarlijkste plaatsen als  CANYONS geen bordjes staan , laat staan n hekje! (Kniesoor, sorry).                                Maarrrrr surprise: hier in Bryce dikke boomstammen als hekwerk! Hoera! Ben nog nooit zo dichtbij durven gaan. WE zien een koraalrif op het droge!!!! Het is allemaal surrealistisch of als een SF film.                                                                                       Inmiddels is Ans volledig opgedoft en heeft haar discopakje aan. Ze kan niet wachten om in het restaurant een cowboy aan de haak te slaan. Ik ga met haar mee. Hopelijk komen we de Clint tegen.